آموزه ­های وصیت نامه سیاسی-الهی امام خمینی (ره) و وظیفه مسئولین-ملت

نویسنده: دکتر محمدرضا علیزاده امامزاده-

 رئیس کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر ارومیه

 بسمه تعالی

با آمدن دهه مبارک فجر می­توان به طور عینی، شاهد یک نوع تحرک خاصی در اجتماع شد، این تحرک علاوه بر آنکه دلالتی بر زنده بودن روحیه شهادت طلبی دارد، نشان از انقلابی بودن این نسل نیز هست؛ منظور من از انقلابی بودن به هر دو معنای ممکن است معنای اول یعنی این نسل نیز همچنان پیرو امام (ره) و توصیه­های جاودانی ایشان هستند؛ دو م اینکه این نسل روحیه انقلابی مخصوص به خود دارند و همچنان، مثل نیاکان خود در برابر هر زورگویی مثل کوه، استوار می ایستند. مشاهده این ویژگی در تمام آحاد جامعه من را به یاد وصیت­نامه معروف و جهانی سیاسی-الهی امام (ره) انداخت. وصیت­نامه­ای که تقریبا تمام آحاد جامعه و جهان را مخاطب قرار داد و تمام ابعاد زندگانی انسان­ها و علی الخصوص جامعه ایرانی را هم در آن دوران و هم تمامی نسلهای بعدی مورد توجه قرار می دهد. در این دل نوشته­ها قصد دارم به بررسی و تحلیل بعضی از ابعادی بپردازم که امام(ره) در طی وصیت­نامه، آحاد جامعه را مورد خطاب قرار داده است، امیدوارم بتوانم در طول این ایام که به نقش آفرینی امت همیشه در صحنه و شهید پرور ایران نزدیک می شویم به بررسی تحلیلی و دقیق وصیت­نامه سیاسی-الهی امام (ره) بپردازم و نقش خطیر ملت ایران را در انتخابات پیش رو بر طبق سفارشات امام (ره) به تفصیل بیان کنم:

قبل از پرداختن به قصد امام (ره) از نگارش وصیت، لازم است به این نکته اشاره کنم در وصیت­نامه­ها به امور و موضوعاتی اشاره می شود که فرد چه در حال زنده بودن و چه بعد از مرگ خودش در آرزوی به فعلیت رسیدن و رسانیدن آنهاست، البته که بعد از فوت فرد این موارد دیگر نه شرعا و نه حقوقا قابل تغییر نیستند از این رو بهترین آمال فرد در آنها منعکس است؛ با بررسی متن و محتوای وصیت نامه می توان دریافت که هدف و مخاطبان اصلی این وصیت نامه خود مردم بودند و هستند، چرا که حکومتِ بنیانگذاری شده هم برخاسته از دل این اجتماع بود و هم شاکله آن را فرزندان خود این ملت تشکل داده و می دهند. موضوعی که در این بخش قصد تفصیل آن را دارم بنیان­های وصیت نامه سیاسی-الهی هست. بنیانی که برای همه نسلها جاری بوده و برای همه دوران­ها قابل به فعلیت رسیدن است چرا که این بنیان ریشه در فطرت انسانها دارد و آن بنیانی توحیدی است. بنیانی که اصل اساسی دین مبین اسلام بود و هست. روح توحیدی آن چنان که در زبان، گفتار و کردار امام (ره) جاری بود در نوشتارش نیز برای آیندگان به میراث ماند. چرا که در طی این وصیت نامه امام (ره) آرزو دارد حکومت، مبتنی بر عدل اسلامی باشد، قوانین آن منطبق بر قرآن، کتاب الهی و قوانین اسلامی باشد، محیط تعلیم و تربیت بر اصول و سیره پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار و امامان معصوم (ع) قرار بگیرند. در واقع تمام آموزه‌های اعتقادی، اخلاقی و فقهی که در وصیت نامه گنجانده شده است به اعتقاد در توحید باز می‌گردد. چرا که در دین اسلام انتظار می رود تربيت انسان به نحوی صورت پذیرد که رنگ و بوی توحیدی داشته باشد بدین معنا که انسان همه کارها را براي خدا انجام دهد، از تعلقات رها شود و به شوق لقاء الله زندگي کند؛ و در بعد اجتماعی نیز مهم ترین کارکردهای اجتماعی که قرآن برای توحید بیان می کند، ایجاد جامعه سالم و عدالت پیشه است. جامعه­ای که بر عنصر یگانگی خدا بنا نهاده شود، به این بینش و نگرش دست می یابد که تنها خداوند است هستی را آفریده و انسان را پرورانده و هدایت و مدیریت می کند.  با بررسی کارکردهای اعتقاد به توحید، آثار آن را هم در بعد فردی و هم در بعد اجتماعی می توان تفسیر نمود: در بعد فردی، فرد احکام و دستوراتی که به سفارش پیامبر (ص) و منطبق بر قرآن و سیره ایشان است را در سرلوحه برنامه زندگی خود قرار می دهد به طوری که از نهانی ترین امر ممکن گرفته تا روابط با دیگران و اجتماع را تحت الشعاع قرار می دهد در حقیقت در این صورت اصول و برنامه¬های تربیتی بر اساس احکام الهی خواهد بود و در بعد اجتماعی نیز، فردی که در سایه تربیت توحیدی و در چارچوب قوانین معنوی اسلام تربیت یافته است همان احکام و قوانین را در جامعه نیز پیاده می کند. حال اگر تاثیر اعتقاد به توحید بر اندیشه سیاسی امام خمینی (ره) در این چارچوب و بافت تبیین شود به خوبی ابعاد مساله را می­توان روشن نمود. امام (ره) در چارچوب اندیشه­های توحیدی به چنان درجه بالایی رسیده بود که تلاش کرد در بعد اجتماعی نیز همین قوانین و احکام الهی پیاده و اجرا شود بدین معنا که به راحتی می­توان دریافت بینش، دیدگاه، جهان بینی و اخلاق و کردار امام (ره) بر اساس اندیشه توحیدی بوده است چرا که  با بررسی دقیق تمام سخنرانی­ها و بیانات ایشان رنگ و بوی توحیدی داشت و منطبق بر دستورات خداوند و پیامبران و سیره امامان معصوم (ع) بودند، به نظر من، همین مساله موجب جذب مردم به سوی شخصیت و وجود ایشان و گوش دادن به فرمان ایشان شده بود .بعلاوه همین اعتقاد و باور به حاکمیت خداوند بر امورات فردی و اجتماعی و همین یقین منشا حرکتی بود که در برابر محیط پر از ظلم و ستم و فساد شروع شد و سعی کرد به آن درجه از قدرت دست یابد تا بتواند بستر و زمینه¬ای فراهم نماید که در آن به راحتی حاکمیت خداوند بر امور اجتماعی را برقرار نموده و قوانینی را که منطبق بر شرع اسلام و حکم الهی است پیاده نماید. در حقیقت می­توان گفت تربیت در مکتب توحیدی اسلام به گونه ای است که هم ابعاد فردی و هم ابعاد اجتماعی فرد را تحت الشعاع قرار می دهد و این گونه نیست که فرد پرورش یافته در این مکتب، انزوا پیشه گیرد و کاری به امور اجتماعی نداشته باشد و در مورد امام (ره) نیز همین مساله صدق می کرد که بزرگترین نیرویی که موجب حرکت و رسیدن به پیروزی شد اعتقاد به حاکمیت خدا و تلاش برای پیاده سازی قوانین دین الهی در جامعه مسلمانان بود. (ادامه دارد....)