یاد و خاطره شهدا و قربانیان حلبچه گرامی باد
25 اسفند ماه سالروز بمباران شیمیایی حلبچه
یادداشت : مهندس عادل فتاحی نائب رئیس کمیسیون عمران شورای اسلامی شهر ارومیه
پیشانی ات طعمه خاک شده است ای رنج مجسّم " برخیز ، فراوانی تاول هایت شناسنامه بهاران در زنجیر است ، خزان در رگ هایت می دود ، زلف هایت رهاست در خاکستر ، دورسرت می چرخی تمام شهر ویران می شوی و در خون و تاول می رقصی ، بوی جزام و زجر تمام تنت را می کاود چشمهایت را یارای گریستن نیست ، هوای فراموش شده حوالی ، چون هیولایی تورا می بلعد و تو ای حلبچه فرزند نفرین شده زمین ثانیه ها قطره قطره از زخم هایت بر خاک می ریزد و به پایان خویش نزدیک می شود در خون ...
بمباران شیمیایی حلبچه (به زبان کردی کیمیا بارانی هه له بچه) در 25 اسفند ماه سال 1366 توسط حکومت بعث عراق صورت گرفت این بمباران بخشی ازعملیات گسترده ای به نام عملیات انفال بود که بر ضد ساکنان مناطق کردنشین عراق انجام گرفت صدام حسین به پسرعمویش علی حسن المجید معروف به علی شیمیایی دستور بمباران این منطقه را داد در پی این جمله حدود پنج هزار تن مردم غیر نظامی حلبچه قربانی و کشته شدند روز جمعه حلبچه به عنوان یک نسل کشی مردم کرد بود که در 16 ماه مارس 1988 توسط نیروهای عراقی صورت گرفت .
در طول 24 ساعت صدها بمب شیمیایی بر فراز حلبچه و روستاهای مجاور ریخته میشود و مردم بی پناه و هر موجود زنده ای در منطقه قربانی سیاست سرکوب گرانه نیروهای عراقی می شود روزهای 16 و 17 مارس 1988 برابر با 26 و 27 اسفند ماه 1366 روزهای فراموش ناشدنی در تاریخ جنگهای مدرن است در این روزهاست که حلبچه قربانی خشن ترین روشهای نسل کشی شده اند در این روز حلبچه با همه ساکنانش به معنای واقعی شهید می شوند این بمباران حداقل پنجاه هزار کشته و زخمی بر جای گذاشت برخی تصاویر پس از 26 سال از واقعه گوشه های تکان دهنده از وقایع را برای بیننده تداعی می کند کودکان جان سپرده بر دامن پدر و مادر ، جنگ پدیده ای اجتماعی و البته با درد و رنجهای خاص خود بخشی انکار ناپذیر از حیات تاریخی فرهنگها و جوامع بشری است بمباران شیمیایی حلبچه یکی از غم انگیزترین و دردناکترین برهه های جنگ است با اینکه سالها از این فاجعه می گذرد ولی بزرگداشت قربانیان این نسل کشی تا کنون کتابها ، مقالات زیادی منتشر شده هنر و موسیقی هم به یاری این همدلی ها فراخوانده شد و آثار ماندگاری توسط برخی از نخبگان موسیقی برای ماندگاری تراژدی خویشتن در دل و جان وجدان های بیدار مدد رسانده و نهایتاً سکوت مجامع بین المللی نیز بسی جای تآمل و تعمق می باشد . در خاتمه با گرامیداشت مجّدد یاد و خاطره شهدا و قربانیان حادثه برای بازماندگان از پروردگار منّان صبر جمیل مسئلت دارم .